遇到冷血动物又逃生无门……

一天夜里，在梦中遇见飙车族。

他们原是我中学时的同学，但却莫名其妙的扬言要杀我。

我只好想办法逃生—把车泊在甘榜中一陌生人之家，然后从这屋子爬到那屋子，寻求庇护。

结果他们还是追来了，而最后一个陌生人家庭也不敢为了保护我而得罪他们。

我被逼必须从屋子出来，接受他们的殴打、杀害、肢解并毁尸灭迹。

这是他们当时口里喊的话。

他们说的是国语，因为他们以前是国中生。

出于悲愤之下，我喊了回去。

“Mengapa kamu mahu bunuh saya? Apa salah saya? Selama ini saya sudah buat banyak kerja baik untuk masyarakat ini, mengapa sengaja-sengaja saja mahu bunuh saya? Jika kamu boleh ikut hati sendiri, ikut nafsu sendiri，bunuh orang yang kamu tidak suka atau kamu tidak mahu lihat, boleh juga saya ikut hati ikut nafsu mendoa Tuhan hantar sahaja gempa bumi, tsunami atau mana-mana jenis wabak untuk memusnahkan kamu? Ya, tidak kira saya takut mati atau tidak, saya tidak sukarela menyerah nyawa ini kepada binatang masyarakat. Ya, bila-bila saja saya boleh mati, tetapi saya betul-betul tidak sudi mati dalam keadaan ini. Oh, gemba bumi cepatlah datang, tsunami cepatlah datang, wabak paru-paru cepatlah muncur, selepas mereka bunuh saya, cepatlah musnahkan tanah ini, kerana orang jahat mesti didakwa.”



喊出了心里深蕴的怨恨后，我就醒了。

为了彻底治疗内心之恨，我把它纾解了出来。

至此，我找到了怨恨之根：原来昨天下午我教完了义务补习后，在路上遇到了一群飚车党，我尽量避开他们却因此而把车子撞进一个路边深坑，还好后面的车子来得及煞车，而我的车子又来得及爬上来。就是因为自己的遭遇连接了电视新闻画面和报纸的图像，结果日有所思夜有所梦。

当然，如果您不幸遇到飙车族，又真的逃生无门，你也可以喊出心中之怒，然后看天老爷如何回应----因为天老爷本来就倾听无辜受苦之人的哀声。

或者即使此类呐喊完全无效，你依然会像司提反那样被暴政培养的暴民和猛兽杀害，你也不必像最近那个跳神的妇女带着无辜被杀的怨愤萦绕人间。

我确实不鼓励怨恨，就像我不鼓励人们发明和耍玩各类血腥、暴力、色情的电子游戏与现实，但我愿意提供一种治疗怨愤的出路：您可以写出来，说出来，让人知道，让人辅导您，而不需要一个劲压抑情绪与恐惧，至终陷入忧郁与燥乱，伤己累人。